Πρόσφατα η WWF παρουσίασε ένα νέο διαδικτυακό παιχνίδι, που μέσα από ένα εικονικό υποθαλάσσιο κόσμο ενημερώνει τους καταναλωτές για τα στάδια της παραγωγής, αλιείας και μεταφοράς ψαρικών και τις επιπτώσεις τους για το κλίμα.
Στο πλαίσιο του παιχνιδιού, οι χρήστες καλούνται να επιλέξουν μεταξύ διαφορετικών ειδών θαλασσινών, μεθόδων αλιείας και μεθόδων μεταφοράς. Βάση των επιλογών που κάνει ο κάθε χρήστης, το παιχνίδι του WWF υπολογίζει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2).
Στόχος του παιχνιδιού είναι να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει τους καταναλωτές για τον αντίκτυπο που έχουν οι διατροφικές τους συνήθειες στο περιβάλλον και το κλίμα, προκειμένου να κινητοποιηθούν και να αναλάβουν ενεργό δράση, κάνοντας πιο υπεύθυνες επιλογές στα ψάρια και θαλασσινά της προτίμησής τους. Κάτι όμως στο οποίο παρέλειψε για άλλη μια φορά να αναφερθεί η WWF, δεν είναι μόνο το ποσοστό της καταστροφής των θαλασσών και του περιβάλλοντος κατά συνέπεια, αλλά και το κατά πόσο είναι τα θαλασσινά είναι υγιεινό φαγητό ή μη. Αντιθέτως κατά κάποιον τρόπο το παιχνίδι αυτό παροτρύνει τους χρήστες στην κατανάλωση θαλασσινών μέσω γνωστών και άκρως επιβλαβών, για το περιβάλλον και την υγεία, πρακτικών.
Στο άρθρο αυτό λοιπόν δεν θα αναφερθούμε καν στο πρόβλημα της υπεραλίευσης, τους ρύπους που δημιουργεί η αλιεία, και ασφαλώς στις ζωές που αφαιρούμε προς θρέψη και χωρίς καμία σύνδεση ότι είναι και αυτές ζωές και αξίζουν να ζήσουν. Στο άρθρο αυτό θα αναφερθούμε αποκλειστικά στο θέμα “υγεία” και θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε ότι η ιδέα ότι τα θαλασσινά είναι υγιεινά είναι πια απλώς μύθος.
Είναι το ψάρι υγιεινό φαγητό?
Είναι το ψάρι υγιεινό φαγητό? Το ερώτημα είναι, σε σχέση με τι? Σε σύγκριση με μερικά από τα πιο υγιεινά τρόφιμα – για παράδειγμα, τα φρούτα, τα λαχανικά, τα φασόλια και τα δημητριακά ολικής αλέσεως, τα ψάρια έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά και φυτοθρεπτικά, δεν περιέχουν φυτικές ίνες και περιέχουν χοληστερόλη και κορεσμένα ζωικά λίπη. Ενώ η κατανάλωση μη επεξεργασμένων φυτικών τροφών έχει συσχετιστεί με μακρύτερα τελομερή – οι άκρες για κάθε χρωμόσωμά μας που κρατούν το DNA μας νεανικό , αντίθετα, η κατανάλωση γαλακτοκομικών και κρέατος, συμπεριλαμβανομένων και των ψαριών, συνδέεται με βραχέα τελομερή, ένα σημάδι κυτταρικής γήρανσης.
Γιατί δεν είναι υγιεινά τα θαλασσινά?
Εκτός αν κάποιος μπορεί να έχει πρόσβαση σε μια μηχανή χρόνου και να τηλεμεταφερθεί πίσω στις ημέρες πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση, τα θαλασσινά παραμένουν κύρια πηγή πολλών τοξικών ρύπων.
Το 2012, οι ερευνητές δημοσίευσαν μια ανάλυση διατροφής παιδιών ηλικίας δύο έως επτά. (Τα παιδιά πιστεύεται ότι είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε χημικές ουσίες στη διατροφή, επειδή εξακολουθούν να αναπτύσσονται και συνεπώς έχουν μια συγκριτικά μεγαλύτερη πρόσληψη τροφίμων και υγρών σε σχέση με το βάρος τους.)
Οι χημικές ουσίες και τα βαρέα μέταλλα στο σώμα των παιδιών από τα τρόφιμα που έτρωγαν διαπιστώθηκε ότι υπερβαίνουν τα επίπεδα ασφάλειας κατά μεγαλύτερο ποσοστό από ό, τι στους ενήλικες. Οι λόγοι κινδύνου για τον καρκίνο, για παράδειγμα, ξεπεράστηκαν κατά συντελεστή έως 100% ή και περισσότερο. Για κάθε παιδί που μελετήθηκε, ξεπεράστηκαν τα επίπεδα αναφοράς για το αρσενικό, το απαγορευμένο φυτοφάρμακο dieldrin και δυνητικών πολύ τοξικών βιομηχανικών υποπροϊόντων που ονομάζονται διοξίνες. Ήταν επίσης πολύ υψηλό το DDE, ένα παραπροϊόν του DDT.
Ποια τρόφιμα έχουν τα πιο βαρέα μέταλλα?
Ποια τρόφιμα έχουν τα πιο βαρέα μέταλλα? Η πρώτη πηγή τροφίμων με αρσενικό ήταν τα πουλερικά μεταξύ των προσχολικών και, για τους γονείς τους, ο τόνος. Η κορυφαία πηγή για το μόλυβδο ήταν τα γαλακτοκομικά και για τον υδράργυρο, τα θαλασσινά. Η κατανάλωση μόνο μιας μερίδας ψαριών κάθε εβδομάδα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, για παράδειγμα, μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερη ποσότητα υδραργύρου στο σώμα του βρέφους τους, από το να τα εγχύσει άμεσα με περίπου δώδεκα εμβόλια που περιέχουν υδράργυρο.
Πού βρίσκονται στην τροφή οι εν λόγω ρύποι? Σήμερα, τα περισσότερα DDT προέρχονται και από το κρέας, αλλά ιδιαίτερα από τα ψάρια. Οι ωκεανοί φαίνεται να έχουν γίνει, ουσιαστικά, ο αποχετευτικός αγωγός της ανθρωπότητας: Τα πάντα τελικά εισρέουν στη θάλασσα. Το ίδιο ισχύει και όταν πρόκειται για την έκθεση σε PCB – μια άλλη σειρά απαγορευμένων χημικών ουσιών. Μια μελέτη σε πάνω από 12.000 δείγματα τροφίμων και ζωοτροφών σε 18 χώρες διαπίστωσε ότι η υψηλότερη μόλυνση με PCB βρέθηκε στα ψάρια και το ιχθυέλαιο, ακολουθούμενη από αυγά, γαλακτοκομικά, και έπειτα άλλα κρέατα. Η χαμηλότερη μόλυνση βρέθηκε στο κάτω μέρος της τροφικής αλυσίδας, στα φυτά.
Το εξαχλωροβενζόλιο, ένα άλλο φυτοφάρμακο απαγορευμένο πριν από περίπου μισό αιώνα, σήμερα μπορεί να βρεθεί κυρίως σε γαλακτοκομικά προϊόντα και κρέας, συμπεριλαμβανομένων των ψαριών. Perfluorochemicals, ή PFCs, συντριπτικά βρέθηκαν σε ψάρια και άλλα κρέατα. Οι προσμείξεις στα ψάρια μπορούν να βοηθήσουν να εξηγηθούν μελέτες που δείχνουν τη σχέση μεταξύ κατανάλωσης ψαριών και διαβήτη.
Πηγή: peta.org
