Όταν κάποιος μαθαίνει για πρώτη φορά για την εργοστασιακή εκτροφή ζώων, η πρώτη του σκέψη δεν μπορεί να είναι άλλη από το ότι οι Ναζί είχαν κάνει στον άνθρωπο σχεδόν ακριβώς ότι κάνουμε στα ζώα που τρώμε. Τα μαζεύουμε, τα στριμώχνουμε μέσα σε φορτηγά, τα μεταφέρουμε στα στρατόπεδα θανάτου, τα σκοτώνουμε και μετά τα ψήνουμε.
Δεν είναι ασέβεια προς τους ανθρώπους που υπέφεραν στο ολοκαύτωμα, το να συγκρίνουμε τις εργοστασιακές εκμεταλλεύσεις ζώων με τα στρατόπεδα θανάτου των Ναζί. Το αντίθετο, δεν σεβόμαστε τα ζώα όταν αποτυγχάνουμε να δούμε την ομοιότητα στις πράξεις μας προς αυτά.
Οι ίδιες «ευαισθησίες» εκφράζονται μερικές φορές από Αφρικανούς Αμερικανούς όταν συγκρίνουμε τη ζωή ενός μη ανθρώπινου ζώου σε αιχμαλωσία, με τη ζωή ενός ανθρώπου στη δουλεία. Και στις δύο περιπτώσεις, είναι καθαρή και απλή δουλεία. Δεν υπάρχει άλλη λέξη για αυτό.
Εάν δεν μπορούμε να δεχτούμε τον παραλληλισμό, εθελοτυφλούμε στην ιστορία της δουλείας, της βαρβαρότητας και των διακρίσεων από εμάς τους ανθρώπους ενάντια στο ίδιο μας το είδος και εναντίον άλλων ζώων.
Ο σεβασμός στις ζωές άλλων ειδών και η μεταχείρισή τους όπως θα θέλαμε να μας μεταχειρίζονται αν ήμασταν στη θέση τους, εξευγενίζει εμάς τους ιδίους και δεν υποβαθμίζει κάποιον.
Τα σφαγεία και η έμπνευση των Ναζί για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
Η σχέση της εκμετάλλευσης των ζώων με το ολοκαύτωμα είναι λιγότερο προφανής από ότι είναι στην περίπτωση της σκλαβιάς, αλλά υπάρχει μια σύνδεση όπως και να ‘χει. Πάρτε την περίπτωση Henry Ford, του οποίου ο αντίκτυπος τον 20ό αιώνα άρχισε, μιλώντας μεταφορικά, σε ένα αμερικανικό σφαγείο και τελείωσε στο Άουσβιτς.
Στην αυτοβιογραφία του, My Life and Work (1922), o Ford αποκάλυψε ότι η έμπνευσή του για τη γραμμή παραγωγής προήλθε από μια επίσκεψη που έκανε ως νέος άνδρας σε ένα σφαγείο του Σικάγο. «Πιστεύω ότι αυτό ήταν η πρώτη κινούμενη γραμμή που εγκαταστάθηκε ποτέ. Η ιδέα [της γραμμής παραγωγής] προήλθε κατά ένα γενικό τρόπο από τους υπερυψωμένους τρολείς που οι συσκευαστές του Σικάγο χρησιμοποιούν στην επεξεργασία των βοοειδών.»
Μια δημοσίευση της Swift and Company εκείνο τον καιρό περιέγραψε την αρχή της κατανομής της εργασίας που τόσο εντυπωσίασε τον Ford: «Τα σφαγμένα ζώα, με το κρεμάμενο κεφάλι προς τα κάτω από μια κινούμενη αλυσίδα, ή ο μεταφορέας, περνάει από εργάτη σε εργάτη, κάθε ένας από τους οποίους εκτελεί κάποιο ιδιαίτερο βήμα στη διαδικασία.» Ήταν μόνο ένα βήμα μακρυά η βιομηχανοποιημένη σφαγή των ζώων από τη συνεχή μαζική δολοφονία των ανθρώπων. Στη νουβέλα του J. Μ. Coetzee, The lives of Animals, η πρωταγωνίστρια Elizabeth Costello λέει στο ακροατήριό της: «Το Σικάγο μας έδειξε το δρόμο: ήταν από τις μάντρες του Σικάγο που οι Ναζί έμαθαν πώς να επεξεργάζονται πτώματα.»
Συγγραφείς και επιζώντες του ολοκαυτώματος τάσσονται υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων
Alex Hershaft, επιζών του Γκέτο της Βαρσοβίας
Ο Alex Hershaft, επιζών του Γκέτο της Βαρσοβίας και ιδρυτής του Farm Animal Reform Movement, συγκρίνει επίσης τις εργοστασιακές εκμεταλλεύσεις με το ναζιστικό ολοκαύτωμα, βλέποντας παράλληλες συμπεριφορές όπως «το πλήθος, τα φορτηγά μεταφοράς, η βαρβαρότητα και η αποτελεσματικότητα της μαζικής εξόντωσης».
Ο Alex Hershaft, έχει δηλώσει «Η εμπειρία μου από πρώτο χέρι με την κτηνοτροφία ήταν καθοριστική για να γίνω ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ζώων. Παρατήρησα τις πολλές ομοιότητες μεταξύ του τρόπου με τον οποίο οι Ναζί μας αντιμετώπισαν και του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα ζώα, ειδικά εκείνα που εκτρέφονται για τροφή. Μεταξύ αυτών είναι η χρήση αυτοκινήτων για μεταφορά και κλουβιών για στέγαση, η σκληρή μεταχείριση και εξαπάτηση σχετικά με την επικείμενη σφαγή, την αποτελεσματικότητα επεξεργασίας και τις συναισθηματικές αποσπάσεις των δραστών και τους σωρούς από διάφορα μέρη του σώματος”
Αρνητικές κριτικές για την χρήση των όρων “στρατοπέδων συγκέντρωσης, ολοκαυτώματος, κ.λπ”
Ο Alex Hershaft απάντησε επίσης στις αρνητικές κριτικές – σχετικά με τη χρήση των όρων “στρατοπέδων συγκέντρωσης, ολοκαυτώματος, κ.λπ.”, δηλώνοντας, “Η αρνητική αντίδραση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην λανθασμένη αντίληψη των ανθρώπων ότι η σύγκριση εκτιμά τη ζωή τους ως ίση με εκείνη των ζώων. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Αυτό που κάνουμε είναι να δείξουμε την ομοιότητα και τη διείσδυση της καταπιεστικής νοοτροπίας, η οποία επιτρέπει στα ανθρώπινα όντα να διαπράττουν ανείπωτες θηριωδίες σε άλλα ζωντανά όντα, είτε είναι Εβραίοι, Βόσνιοι, Τούτσι, ή ζώα. Είναι η νοοτροπία που επέτρεψε στους Γερμανούς και Πολωνούς που ζούσαν πλάι στα στρατόπεδα εξόντωσης να συνεχίζουν τη ζωή τους, όπως συνεχίζουμε να χρηματοδοτούμε την καταπίεση των ζώων στον πάγκο του σούπερ μάρκετ. “
Isaac Bashevis Singer – Εβραίος συγγραφέας
Ο Εβραίος συγγραφέας Isaac Bashevis Singer, ο οποίος έλαβε το βραβείο Νόμπελ στη λογοτεχνία το 1978, έκανε επίσης τη σύγκριση των στρατοπέδων συγκέντρωσης ζώων και των ναζιστικών καταυλισμών σε αρκετές από τις ιστορίες του, όπως στο Enemies, A Love Story, The Penitent, και στο The Letter Writer. Στο τελευταίο ο πρωταγωνιστής λέει, «Σε σχέση με τα ζώα, όλοι οι άνθρωποι είναι Ναζί ·- για τα ζώα, είναι μια αιώνια Τρεμπλίνκα». Στο The Penitent ο πρωταγωνιστής λέει «όταν πρόκειται για ζώα, κάθε άνθρωπος είναι Ναζί.»
Edgar Kupfer-Koberwitz ειρηνιστής, αντιρρησίας συνείδησης και θύμα του Ολοκαυτώματος.
Ο Edgar Kupfer-Koberwitz, ειρηνιστής, αντιρρησίας συνείδησης και θύμα του Ολοκαυτώματος, ο οποίος στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου επειδή υπήρξε “μια ισχυρή προσωπικότητα που σκέφτεται αυτόνομα”, έγραψε στα “Dachau Diaries” «έχω υποφέρει τόσο πολύ που μπορώ να το νιώσω όταν υποφέρουν άλλα πλάσματα». Επιπλέον έγραψε: “Πιστεύω ότι όσο ο άνθρωπος βασανίζει και σκοτώνει ζώα, θα βασανίζει και θα σκοτώνει ανθρώπους – και θα διεξάγονται πόλεμοι“.
JM Coetzee – Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2003
Ο JM Coetzee, ο οποίος έλαβε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2003, επικαλέστηκε την εικόνα του σφαγείου περιγράφοντας τη μεταχείριση των Εβραίων από τους Ναζί: «… τον 20ο αιώνα, μια ομάδα ισχυρών και αιμοχαρών ανδρών στη Γερμανία προχώρησε στην εφαρμογή των μεθόδων «εγκλωβισμού και εξολόθρευσης ανθρώπων σε εργοστασιακή κλίμακα» – όπως ήδη εφαρμοζόταν στα πρωτοποριακά σφαγεία στο Σικάγο – ή σε αυτό που προτιμούσαν να αποκαλούν οι Ναζί «στρατόπεδα επεξεργασίας ανθρώπων». ”
Marguerite Yourcenar – Βέλγος συγγραφέας
Η Γαλλίδα συγγραφέας Marguerite Yourcenar έκανε επίσης τη σύγκριση. Έγραψε ότι “εάν δεν είχαμε δεχτεί την απάνθρωπη μεταφορά ζώων στα σφαγεία, δεν θα είχαμε αποδεχτεί τη μεταφορά ανθρώπων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης“. Σε ένα άλλο άρθρο, κάνοντας την ίδια συσχέτιση, έγραψε ότι “κάθε πράξη σκληρότητας που υφίστανται χιλιάδες ζωντανά πλάσματα είναι ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας“.
Ομάδες για τα δικαιώματα των ζώων και ο παραλληλισμός με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί
Meat.org – “Animal Holocaust”
Το 2001, το Meat.org περιελάμβανε μια ενότητα με τον τίτλο “Animal Holocaust” που περιείχε φωτογραφίες ζώων με λεζάντες όπως το “Θύμα του Ολοκαυτώματος”, υποστηρίζοντας ότι είναι “εύκολο να δούμε την ομοιότητα της συστηματικής καταπίεσης και της σφαγής πάνω από έξι εκατομμυρίων Εβραίων από τους Ναζί και με αυτή των 20 εκατομμύριων ζώων που εκτελούνται καθημερινά μόνο στην Αμερική. Πολλοί από τους Εβραίους του Ολοκαυτώματος μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με φορτηγά μέχρι το θάνατό τους. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μοιάζουν πολύ με τα κοινά σφαγεία του σήμερα“.
Consistency in Compassion Campaign (CCC)
The Consistency in Compassion Campaign (CCC), ένα έργο του βορειοδυτικού δικτύου δικαιωμάτων των ζώων του Σιάτλ της Ουάσινγκτον, υποστηρίζει ότι «το Ολοκαύτωμα αντιπροσωπεύει κάτι πολύ περισσότερο από ένα μεμονωμένο γεγονός. Αντιπροσωπεύει την στάση υπεροψίας που ενσωματώθηκε τόσο σε μία κουλτούρα που ήταν αδιάφοροι ή απαθείς για το κακό που υπήρχε στον καθημερινό τους κόσμο. Αυτό το είδος σκέψης και συμπεριφοράς δεν περιορίζεται μόνο σε εκείνο τον χρόνο και τον τόπο. Η παρακμή του Δυτικού Πολιτισμού είναι η κακομεταχείριση των ζώων και η πλήρης αδιαφορία του ευρύ κοινού προς το έγκλημα αυτό.”
People for the Ethical Treatment of Animals (PETA)
Η Ingrid Newkirk, πρόεδρος του People for the Ethical Treatment of Animals (PETA), έκανε η ίδια τη σύγκριση χωρίς δισταγμό, λέγοντας: “Έξι εκατομμύρια Εβραίοι πέθαναν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά έξι δισεκατομμύρια κοτόπουλα θα πεθάνουν φέτος στα σφαγεία, και κανένας δεν φαίνεται να νοιάζεται.”
“They came for us at night”
Η PETA έχει χρησιμοποιήσει δύο φορές εικόνες του Ολοκαυτώματος στις καμπάνιες της. Τον Ιούλιο του 2003, μια τηλεοπτική καμπάνια της PETA με τίτλο “They came for us at night” παρουσίαζε έναν επιζών του ολοκαυτώματος να περιγράφει πώς ένιωσε όταν μεταφερόταν χωρίς φαγητό ή νερό, κάτι που συμβαίνει καθημερινά σε εκατομμύρια ζώα.
“Holocaust on your Plate”
Την ίδια χρονιά, η έκθεση “Holocaust on your Plate” της PETA αποτελούνταν από οκτώ πάνελ 60 τετραγωνικών ποδιών (5,6 m2), καθένα από τα οποία αντιπαρέθετε εικόνες του Ολοκαυτώματος με εικόνες ζώων που εκτρέφονται στα εργοστάσια.
Οι φωτογραφίες των κρατουμένων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης εμφανίστηκαν δίπλα σε φωτογραφίες κοτόπουλων σε εκτροφεία, και σωρούς από θύματα του Ολοκαυτώματος δίπλα σε ένα σωρό από σφάγια χοίρων. Οι λεζάντες ανέγραφαν “όπως οι Εβραίοι που δολοφονήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα ζώα τρομοκρατούνται όταν στεγάζονται σε τεράστιες βρώμικες αποθήκες και συσσωρεύονται σε φορτηγά για αποστολή στα σφαγεία. Ο δερμάτινος καναπές και η τσάντα είναι το ηθικό ισοδύναμο των αμπαζούρ φτιαγμένα από δέρματα ανθρώπων που σκοτώθηκαν στα στρατόπεδα θανάτου.. “[16]
Η έκθεση “Holocaust on your Plate” χρηματοδοτήθηκε από έναν ανώνυμο Εβραίο φιλάνθρωπο, και δημιουργήθηκε από τον Matt Prescott, ο οποίος έχασε αρκετούς συγγενείς στο Ολοκαύτωμα. Ο Prescott είπε: «Η ίδια νοοτροπία που έκανε το Ολοκαύτωμα δυνατό – ότι μπορούμε να κάνουμε ό, τι θέλουμε σε εκείνους που αποφασίζουμε ότι είναι «διαφορετικοί ή κατώτεροι» – είναι αυτό που μας επιτρέπει να κάνουμε φρικαλεότητες εναντίον των ζώων κάθε μέρα. … Το γεγονός είναι, όλα τα ζώα αισθάνονται πόνο, φόβο και μοναξιά. Ζητάμε από τους ανθρώπους να αναγνωρίσουν ότι αυτό που πέρασαν οι Εβραίοι και άλλοι στο Ολοκαύτωμα είναι αυτό που περνούν τα ζώα κάθε μέρα στα εργοστάσια κτηνοτροφίας. “
